Prikkeldraad
Zoals het vroeger op veel boerderijen ging, waren wij echte buitenkinderen. En dat ging meestal wel goed, maar het was ook wel eens hommeles…
Eens waren we achter bij de voerkuilen aan het ravotten. Als kleinste snotneus was ik nog wel eens het haasje. Ik was denk ik een jaar of zeven-acht en vol trots pakte ik de prikkeldraad vast. Ik twijfelde al eens vaker of er wel stroom op stond. “Kijk”, zei ik, “ik kan zo de stroomdraad vastpakken”. Mijn broers zaten op de zandkuil en gniffelden een beetje. “Kleine” (zo werd ik als jongste altijd genoemd), “voel eens met je handen aan de grond”. En zo geschiedde dat ik een flinke opdoffer kreeg, tot grote hilariteit van mijn broers, naar binnen jankte naar ons moeder, en enkele dagen niets meer tegen ze gezegd heb. Wat ik namelijk toen nog niet wist, en die vlegels wel, is dat mijn rubberen laarsjes de stroom niet geleidde.
Na enkele dagen heb ik het toch maar weer wat bijgelegd. Zo’n slechte broeders waren het nou ook weer niet. En achteraf kunnen we er allemaal wel om lachen (hun overigens nog wel harder dan ik…….).
Veel leesplezier!!
Erik Verhoeven